بغض خفه ام می کند

درست مثل تمام لحظه هایی که منتظرم کوله پشتی ام را بگیری

 و بگویی منتظرم بودی

اما

نیستی ...

سخت است، بغضت را خفه کنی

تا صبح زانوهایت را بغل کنی و اشک بریزی و با خودت بگویی : " من این را نمی خواستم"

من نمی خواستم تو را این طور تنها بگذارم

اما چه کنم ... رک بگویم ،درست مثل خودت ...  حرفت توی دلم جا نشد!

بد بود ، لحظه به لحظه چک کنی و هیچ چیز بوی تو

و طعم دوست داشتنت را ندهد ...

منتظر بمانی

و بخوانی

که هیچ چیز یک طرفه نمی شود

و به تمام یک طرفه هایی که صف کشیدند فکر کنی

نبودی...

توی ذوق خوردنم اما تماشا داشت

هیچ کس موظف نیست دوستم داشته باشد

اما

یادت هست

در  کتاب فیزیک های لعنتی می خواندیم

هر کنشی ، واکنشی دارد

واکنش من به سادگی همیشه بود

چیزی که حقم نبود را نخواستم

اما ...

همیشه از بدیهیات زندگی ام بود

از کسی نخواستم ثابت کند

"من مقصرم"

بیا ...

منت کشی که شاخ و دم  ندارد!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: